Bak…

Bak,

sonbahar gelince bir yaprak

nasıl kopar dalından ve savrulursa rüzgarla

nereye gittiği ve düşeceği yer Kadir-i Mutlak yaratanının bilgisi dahilindeyken,

hani o yaprak bilmez ya

işte böyle, gidişatının neticesinden habersizce savrulurken

ne hisseder ve nasıl başı dönerse

biraz öyleyim bende işte…

Bugünlerde böyle bir yaprak gibi hissediyorum kendimi.

 

***

Önümde açılan kapılar

hızlı değerlendirmelerle kararlar almayı gerektiriyor.

“Şu!” dediğin anda , oraya uçmalısın adeta, kapı kapanmadan yetişebilmek için.

***

Hayatıma giren çıkan insanlar…

yanıp sönen yıldızlar gibi

Bir anda tanışıp, sonra mecburi ayrılıkların öznesi olmak.

Acaba benim aklıma zaman zaman geldikleri gibi,

bende yer buluyor muyumdur onların yadlarında ? …

Kader bizi o kadar acayip rollere büründürdü ki

Yabancı bile değiliz birbirimiz için

Yabancı, tanışma potansiyeli mevcut olan kişidir her zaman için

Tanıştığın halde tanışık gibi olmadığın ama yabancı sınıfına girmeyen

öyle bir zamancık hayatında yer alıp sonra çıkan kişilere ne denir ki ?

Hiçbirşeyim değilsiniz

ve

hiçbirşeyiniz değilim.

Yakınım değil uzağım değilsiniz

Sizi tanıyorum ve beni tanıyorsunuz ama

“hiçbirşey”lik galiba en uygun sıfat bu tür ilişkilere

Hayat  !

Bize neler yaşatıyorsun böyle … 🙂

Aklımı karıştırıyorsun

Başımı döndürüyorsun

Hayat !

Sen var ya sennn 🙂

 

20 Kasım 2008
Pazartesi
00:30